Help!

De prachtige hottentotvijg

(14/2) We vertellen Sonja dat we het schiereiland van Peniche gaan verkennen en verwachten dat we het in een uurtje rondrijden, maar dat is een misvatting! Voor het bewandelen van alleen de rots Papôa, hebben we al 2,5 uur nodig! De rots lijkt kaal, maar het is een mooi natuurgebied. Er groeien veel verschillende planten, maar wat nu vooral opvalt zijn de grote velden met Hottentotvijg. Dit is een vetplant met mooie rode bladpunten en grote gele bloemen. Alleen al die bladeren zorgen voor veel kleur op de rotsachtige grond. Verder is vooral het spel van de golven tegen, en tussen, de grillige rotsen een prachtig schouwspel!

Zeldzame orchidee?

In Mafra willen we het paleis (Palacio de Mafra) van binnen bezichtigen, maar dat blijkt op 15/2 gesloten. Daarom vullen we die dag met een leuke cachewandeling door de groene omgeving van Mafra. De wandeling is niet moeilijk, maar zwaar door de vele stijle stukken, zowel naar beneden als omhoog. Het loopt door afwisselend gebied (bos en agrarisch), met een grote verscheidenheid aan begroeiing en veel bloeiend. We zien heel veel Vinca (met intense bloemkleur), maar ook een Hyacint Orchis waarvan er maar 2 bloeien in het grasland. Op internet staat dat die in Nederland zeldzaam is.

Extravagant paleis 

Op 16/2 bezoeken we Palácio Nacional de Mafra. Het is een imposant koninklijk paleis, met daarin een basiliek, een klooster en een grote bibliotheek. Het werd als ‘goed doenertje’ gebouwd in de 18de-eeuw voor João V en de bouw duurde maar liefst 38 jaar. Dit paleis is een van de grootste van Europa en staat op de UNESCO Werelderfgoedlijst. Het is meer dan 230 meter breed, telt 1200 kamers en is (voor 2 verdiepingen) enorm hoog. 

Kosten nog moeite werden gespaard, waardoor João V zijn Portugal bijna aan de rand van de afgrond bracht! Alleen de beste ambachtslieden mochten aan het werk en pasten kostbaar marmer, tropisch hout, en veel kustwerken toe. Opvallend zijn de hoge woonvertrekken op de 2de verdieping (dat is de bovenste woonlaag) en de ontzettend lange doorgangen. Halverwege een doorgang is aan de binnenzijde een balkon, waar je rechtstreeks de basiliek inkijkt. Hier konden de koning en koningin de dienst vanuit hun paleis volgen. 

Het paleis heeft een van de mooiste bibliotheken van de wereld, met boekenkasten in rococostijl. Vleermuizen moeten de boeken beschermen door vraatzuchtige insecten te vangen. Ook is er een ziekenboeg waarvan de ‘kamertjes’ zijn versierd met azulejos. 

Buitengesloten! 😩

We komen eind van de middag aan in Sintra en staan op een CP, ca 20 min. lopen van het oude centrum. We schenken net een 2e kop koffie in, waarbij we constateren dat de koffiemelk bijna op is. Daarvoor moeten we in de voorraadkist, in de achterbak, zijn. Met de fietsen achterop is dat een klusje voor 2 personen, dus hup… allebei uit de auto. Het wordt al wat frisser buiten, dus gelijk de schuifdeur dicht. ,,Oei!…,de deur valt in het slot!” 

Dit hebben wij nog nooit mee gemaakt; Alles ligt binnen! We hebben geen sleutels, geen telefoon én geen jas! We staan beiden op slippers buiten en kijken elkaar even radeloos aan. Tegen beter weten in, trekken we nog een keer aan de deur, maar die weet echt van geen wijken! We moeten iemand met een telefoon vinden om een hulpdienst in te schakelen. Én snel graag, want het is fris en het wordt donker!

Hulp van Theo & Jenny

Genoeg restaurantjes hier rond het parkeerplein, maar ik dacht: ,,Eerst eens kijken of er toevallig ook een Nederlandse camper tussen staat”. Er staan maar weinig campers, maar het toeval wil dat er inderdaad Nederlanders staan: Theo en Jenny uit Brabant. Zij willen ons graag helpen en geven hun mobiele telefoon zodat we kunnen bellen. Via internet vinden we van het telefoonnummer van VW Mobiliteitservice. Hoe deden ze dat vroeger toch …..? 🤔 Wat is die mobiele telefoon toch een belangrijk apparaat. Ik zou zeggen: ,,Onmisbaar!”

Wat is uw km-stand?

We staan heel lang in de wacht voordat we iemand aan de lijn krijgen. Normaal niet zo erg, maar bij 13 graden en een fris windje is het niet zo fijn om in een dun vestje buiten te staan. Daarna natuurlijk eerst alle gegevens uitwisselen om te weten wie we zijn. Alle begrip daarvoor en ,,wat is uw kenteken?” is ook buiten de auto wel te beantwoorden. Als naast deze, en vele andere vragen, (inmiddels al een beetje bibberend van de koude wind) ook nog ,,wat is uw km-stand?”wordt gevraagd, is het moeilijk om ons geduld te bewaren! Ik heb tenslotte al uitgelegd dat we buitengesloten zijn en niéts op zak hebben! 😥

Buitensluiting is niet gedekt

Mevrouw is niet zo geroutineerd, want na afloop van alle formaliteiten, blijkt ook nog dat ‘buitensluiten’ niet onder onze dekking valt en ze ons niet kan helpen! Ik stel voor om dan tegen betaling geholpen te worden. Dat is mogelijk voor 199 euro, een belachelijk bedrag, maar na een uur buiten in de kou, is alles goed. In afwachting mogen we gelukkig bij Theo en Jenny in de camper zitten. Wij zijn héél blij met deze vriendelijk mensen, die normaal gesproken erg voorzichtig zijn ivm corona. Terwijl we opnieuw wachten, krijgen we een verse gezette koffie van Theo en worden we weer een beetje warm. 

Sorry, wij kunnen u niet helpen! 

Na lang wachten worden we teruggebeld dat het toch niet kan worden geregeld ‘op onze kosten’! We krijgen een ander telefoonnummer, maar als dat niet klopt besluiten we de ANWB te bellen. Geen idee of we in het buitenland gedekt zijn, maar op dit moment is alles goed! Nadat ik de situatie (opnieuw) heb uitgelegd, gaat het gesprek dit keer snel en belooft ze (dit keer een kordate vrouw) er spoed achter te zetten. Ze voegt er wel aan toe: ,,Niet schrikken als er een sleepwagen komt voorrijden! Want als het open maken niet lukt dan wordt de auto naar een garage gesleept”. 

Volle kopjes koffie op tafel 

Inmiddels is het een uur of half 7 en beginnen we aan het avondeten te denken. Jenny heeft tijdens onze hulproep het eten, dat al op het fornuis stond, uitgezet. Omdat het misschien nog wel 1 á 2 uur kan duren, voordat de hulpdienst komt opdagen, stellen wij voor op een ‘TakeAway’ te trakteren. Frank en ik lopen naar een Indisch/Italiaans restaurant, op 10 meter van de auto. Wachtend op onze maaltijd denkt Frank plotseling aan de komende sleepauto én aan het feit dat er nog 2 volle koppen koffie binnen op tafel staan. Als de camper werkelijk gesleept moet worden, dan vliegen die natuurlijk door de auto. Dan te bedenken dat er daarnaast ook 2 glazen water, maar het kan nog erger, ook een bus suiker op tafel staat. Dat maakt de ravage pas echt compleet!

Onze “reddende engel!”

Als we met het eten naar buiten lopen zien we een ‘zoekende’ auto langsrijden. En ja hoor, dat is de technische man van de hulpdienst en gelukkig geen sleepauto. Hij had in ca 10 minuten de deur open (is ook wel weer ontluisterend, maar nu heel fijn!); onze ‘reddende engel!’ Ik was zo blij dat ik die beste man wel een knuffel wilde geven!Besluitend dat dit (ook buiten coronatijd) niet gepast is, hebben we hem met zijn allen een flink 👏 👏 👏 gegeven. 

De Indiase maaltijd was gelukkig nog warm en hebben we daarna gezellig met zijn vieren in de camper van Theo en Jenny opgegeten. Dat smaakte nu voortreffelijk en we bedanken Theo en Jenny voor het opvangen en hun erg vriendelijke hulp!