Met 1 voet in het graf

Stijlvolle afsluiter

We rijden geen tolwegen, mijden indien mogelijk de snelweg en dan blijven er eigenlijk alleen nog maar mooie routes over ☺️ Toch is de Serra da Estrela, ten opzichte van de rest van Portugal (wat we hebben gezien), een verhaal apart: De routes hier zijn adembenemend! 

Na ons vertrek (8/2) van onze CP, aan de rand van de Serra da Estrela, rijden we het eerste deel van onze route nog door dit prachtige natuurgebied. De weg kronkelt continu, maar gaat dan plots over in een héle stijle bergweg omhoog. De weg is smal en heeft voornamelijk haarspeldbochten. Het was daardoor helaas niet mogelijk om te stoppen en foto’s te maken😏. Plotseling zijn we boven op de berg en tot onze verbazing rijden we niet alleen gelijk de bebouwing van een grotere stad binnen, maar  hebben we ook in één klap het prachtige hooggebergte achter ons gelaten!

Gigantische wortelgestel 

We arriveren (9/2) in Coimbra, een oude stad waar één van de oudste universiteiten (1290) van Europa is gevestigd. We staan op de stadscamping niet ver van de oude binnenstad en nemen de fiets tot de weg te stijl wordt en gaan dan te voet verder. 

We lopen de Jardim Botanico (botanische tuin) in, die uitgeroepen is tot Unesco erfgoed. Er groeien hier veel zeldzame plantensoorten, maar op dit moment is de tuin natuurlijk niet op zijn mooist. Toch vinden we een paar opvallende planten, zoals gigantische naaldbomen en Eucalyptus, maar ook rijk bloeiende Magnolia. Heel fraai is een bloeiende kamerlinde (Sparrmannia) met bijzonder mooie bloemen. Het meest opvallend is het gigantische wortelgestel van een grote Acacia (Frank staat er bij), terwijl deze boom bij ons in Nederland gewoon een kleine kamerplant is. 

Foto’s maken is verboden!

Tijdens de lunch hebben we uitzicht op de Sé Velha (is de grootste romaanse kerk van het land, uit de 12e eeuw). Daarna op zoek naar de oude universiteit, die op dit moment wordt gerestaureerd, waarin een bijzondere bibliotheek is gevestigd. Een kaartje kopen blijkt ingewikkeld, maar alle moeite wordt beloond. De rijkversierde oude bibliotheek (1716-1728) is prachtig, dus fototoestel gelijk in de aanslag! Opeens begint er een mannetje onrustig te schreeuwen, maar hij was te laat….! De foto was (gelukkig) al gemaakt 😁. Van dit monument mogen geen foto’s worden gemaakt, maar dat had ik toen echt nog niet begrepen.

De naastliggende Capela de São Miguel is heel fraai ingericht met prachtige azulejos (bewerkte tegeltjes), een bijzonder altaar en een barokorgel. Hier mochten gelukkig wél foto’s worden gemaakt. Daarna ook de faculteit rechtskunde (faculdade de direito) bezocht.

Natte billen

De volgend dag (10/2) wordt een sportieve dag. We gaan een kanotocht maken op de rustig stromende rivier Rio Mondego. We worden met de auto naar een opstapplek gebracht in Penacova, 25 km stroomopwaarts. Volgens onze medepassagier, die uit Brazilië komt, betekent Penacova in Brazilië: Met 1 voet in het graf! ,,Waar zijn we aan begonnen!” 😳 Dat wisten we niet van te voren, maar ook niet dat je gegarandeerd nat wordt!

Na een korte uitleg hoe het werkt om de stroomversnellingen ongeschonden te passeren (,,pas op dat je niet omslaat!”) vertrekken we met zijn drieën. Toch is het een spannend om zonder stroom-ervaring (en zonder gids) over de stroomversnellingen te varen. De eerste stroomversnelling gaat goed, maar ondanks dat voelen we tegelijkertijd een koude waterstroom tegen onze billen spuiten. Er zit een gat in onze zitting; die hadden we nog niet gezien! Die is bedoeld om water weg te laten lopen, maar bij de stroomversnellingen werkt het juist omgekeerd. De kop is er af, de billen zijn doorweekt, dus wat kan ons nou nog gebeuren!😊

We genieten van de rustig stromende rivier, tot we bij een heftigere stroomversnelling komen. We moeten alle zeilen bijzetten om de kano op het rechte pad te houden. De billenwassing was als verwacht, maar dit keer bleef het daar niet bij: Er spatte een flinke hekgolf hoog op! Deze kwam recht in mijn gezicht (ik zat voorin) zodat ook mijn oren werden gewassen. Het water was behoorlijk koud, maar gelukkig was er geen wind en de buitentemperatuur heerlijk. 

Bij een mooi zandstrandje houden we een gezellige picknick, samen met onze Braziliaanse vriend, een student in Coimbra. Het was een leuk gesprek en we zijn uitgenodigd om naar Brazilië te komen. Daarna peddelden we verder en komen ongeschonden (gelukkig niet omgeslagen) maar wél kletsnat aan in Coimbra.

Na afloop even naar de Praxis. Nee, we gaan niet klussen! Dat is de  bierbrouwerij van Coimbra. Natuurlijk moet hier wat bier geproefd en ingekocht worden, maar we kunnen hier ook even een lekker hapje eten!

Dé surfspot van de wereld!

In Nazaré overnachten we op een CP vlak bij het strand, zodat we er morgen (12/2) te voet naar toe kunnen lopen. De zee bij Nazaré is misschien wel de beste surfspot van de wereld! 

In ieder geval is hier het record gevestigd voor het surfen op de hoogste golf van de wereld. Dat record staat op naam van een Amerikaanse surfer Garret McNamara, die in 2011 een golf van bijna 24 meter bedwong. Toevallig is 2 februari jl het record verbroken door een Brit, Andrew Cotton. Die surfte 10 seconden op een monstergolf van 24,3 meter, maar pas in maart wordt bekend of dit record officieel wordt gehonoreerd. 

Helaas 😅 troffen wij mooi weer, maar toch staan er flinke golven! Het is indrukwekkend om te zien hoe die stoere mannen en vrouwen die golven trotseren met hun surfboard, maar ook peddelend (zie filmpje).

Unstable cliffs 

We wandelen (en klimmen) over de mooie kust en kijken van bovenaf in een open grot. De kust is hier, ivm afbrokkelen, onveilig en daarom is een gedeelte, waaronder boven de grot, met lint afgezet. Verderop staan bordjes met de tekst: Unstable cliffs. Daar hebben de meeste bezoekers geen oog voor: Als 1 schaap over de dam is, volgen er meer en staat er een grote groep (ook kinderen) achter het “monumentale” lint!

Leuk is het bezoek aan de vuurtoren, waarin een museum van de golfsurfsport is gevestigd. Bovenop de vuurtoren hebben we mooi uitzicht en daar staat tevens ook een tribune, voor de toeschouwers. 

Must see!

Het is vandaag (zondag 13/2) een bewolkte dag als we vertrekken naar Obidos. Dat is een betoverend stadje met witte huizen, binnen 14de-eeuwse stadsmuren waarover gewandeld kan worden. Er is wel voorzichtigheid geboden, want hier staan (gelukkig) geen hekken. Op de stadsmuren hebben we een mooi uitzicht over de stad zelf, én de omgeving.

De zuidelijke stadspoort, Porta da Vila, is aan de binnenzijde prachtig versierd. Dat is ook het geval met de kerk Santa Maria, die van binnen ook erg mooi is. Op het plein er voor staat een schandpaal in manuelstijl en een paar mooie platanen. In de kerk trouwde Alfonso V (toekomstige koning) op 10 jarige leeftijd met zijn bruid die nog maar 8 jaar was! Volgens de boekjes is Obidos een ‘Must see’, en daar zijn wij het zeker mee eens! Als het gaat miezeren in Obidos keren we snel weer terug naar de auto. We rijden naar Peniche, dat ligt op een schiereiland boven Lissabon. Daar vinden we een saaie camperplaats, maar mét voorzieningen.