Één van de gevaarlijkste bergwandelingen ter wereld

De Caminito del Rey

Het pad werd begin 20e eeuw gemaakt voor de arbeiders voor de aanleg van de plaatselijke centrales. In 1921 liep de koning over het pad bij de inwijding van de nieuwe stuwdam, waarna het de Caminito del Rey (Het Koningspad) werd genoemd. Behalve door bewoners, werd het pad ook steeds meer recreatief gebuikt. Helaas raakte het pad in de loop der jaren in verval en werd het zeer gevaarlijk, maar tevens een steeds grotere uitdaging voor daredevils uit de hele wereld! Het pad werd verboden en afgesloten, zelfs deels afgebroken, nadat er diverse doden waren gevallen, maar dat hielp niet. Ondanks de sluiting en omdat het pad één van de gevaarlijkste van de wereld bleek te zijn geworden, bleven de waaghalzen komen! Toen heeft de regering besloten om het pad op te knappen en er een relatief veilige, maar toch spectaculaire  bergwandeling van te maken. In het voorjaar van 2015 is het wereldberoemde (voorheen beruchte) pad geopend voor het publiek.

Gevaarlijk?
Dinsdag willen we op tijd starten voor de wandeling door de Caminito del Rey. De wekker vroeg gezet en het is nog donker als Frank het oude brood voor ons ontbijt roostert op de sköttlebraai. Bij gebrek aan vers brood smeren we ook wat crackers voor onderweg. De bus brengt ons voor een klein bedrag (1,55) naar het beginpunt van de wandelroute, aan de andere kant van de kloof. In drukke periodes moet je online reserveren, maar nu zijn er genoeg kaartjes over en kunnen we die bij de kassa kopen. Het pad loopt eerst door een smalle bergspleet en vervolgens door een mooie vallei, met veel beplanting en de kronkelende rivier. Het pad tegen de berg bestaat uit houten vlonders die, veelal boven het oude pad, tegen de rotsen zijn vastgezet. We bevinden ons op grote hoogte boven de rivier: Een imponerend gezicht! Het oude pad is op veel plaatsen nog aanwezig en vaak in erbarmelijke staat! Op sommige foto's is dat nog goed te zien (waar mensen er door heen zijn gezakt) en met de oude historie in gedachten geeft dat een bijzonder beeld van de situatie van toen. Na een paar uur zijn we al weer aan het einde van het wandelpad. Het was niet gevaarlijk (als je netjes op de paden blijft) en ook niet moeilijk, maar de indrukken zijn wél erg mooi! Onderweg zien we ook waaghalzen lopen langs het spoor en door de spoortunnels, op zoek naar hun ideale klimplekje tegen de stijle rotswand. We hebben er diverse hoog in de rotsen zien hangen, maar wij houden het maar bij deze 'simpele' wandeling! Nu geen bus meer nodig, maar verder wandelend naar beneden naar onze camper aan het meer. De rest van de dag lekker van het zonnetje genoten bij de camper en plannen gemaakt voor het vervolg van onze reis.