Schuddende auto aan de ‘Dodenkust’

Ruil-gadget voor Danique en Ryan

Vandaag (20-1) worden we wakker op onze parkeerplek in het rustige Fragas del Eume. De dag begint bewolkt (zijn we niet meer gewend). We maken voor vertrek nog een korte trip naar het uitzichtpunt Mirador do Eume, waarvoor we bijna een terreinwagen nodig hebben. Daar vinden we ook een cache met een dino er in; die halen we er uit voor Ryan! Gisteren hadden we in het natuurpark ook al een andere geocache gevonden. Daar zat een eenhoorn in, dus die is dan voor Danique! Kunnen ze die weer ruilen als ze de volgende keer met ons de kabouter cache afmaken 😉

Bloeiende planten in januari 

Ook hier veel stakerige eucalyptus bomen. Je ruikt ze goed en sommige bloeien ook al, met pluizige paardenbloem achtige bloemen. We zijn verbaasd hoeveel planten er al (of nog?) in januari bloeien. We hebben een fotocollage gemaakt van een kleine selectie, waaronder; Stekelbrem, bosviooltje, stekelige muizendoorn, mimosa (prachtige gele wolken), boomheide en hemelsblauw. 

Camperplek aan zee langs de ‘Dodenkust’

We verlaten het prachtige natuurpark Fragas del Eume en rijden over mooie kronkelende en smalle, bergwegen. Gelukkig komen we geen tegenligger tegen en bereiken we eind van de middag Malpica de Bergeantinos, een 13e eeuws dorp aan de Costa da Morte (‘Dodenkust’). De kustlijn kreeg deze naam door de vele schipbreuken die hier plaatsvonden. We vinden een mooie plek vlak boven de zee. We genieten van het prachtige uitzicht en het zonnetje dat eind van de middag nog even is gekomen!

Geen schipbreuk, maar wel in slaap gewiegd

We staan hier alleen en zijn overgeleverd aan de elementen van de natuur. Een prachtige plek, maar in de volle wind en die neemt zelfs in kracht toe. Gelukkig kunnen we een stootje hebben en lijden we geen schipbreuk. Boven in bed gelegen, schudt de auto flink heen en weer en het tentdoek klappert van de wind. Ondanks al dit geweld, worden we uiteindelijk in slaap gewiegd!

Visioen van weggesleepte auto

21-1 Het plan is om vandaag een mooie route langs de Costa da Morte te rijden. We zijn klaar voor vertrek en bemerken dan pas onze lekke achterband!☹️

Zelf de band verwisselen is geen optie weet ik uit ervaring van een ‘technische avond’ bij het Volkswagen Campercentrum. Dus VW Mobiliteitservice gebeld en dan maar berusten in langdurig oponthoud! Tot grote opluchting viel dat erg mee; de monteur was al binnen 1,5 uur ter plaatse. Er zat een stukje schroef in onze band, die vakkundig werd gerepareerd met een plug. Het klusje was in een half uurtje gepiept en wij konden onze reis weer vervolgen! 😁

Het einde van de wereld!

Het is een mooie route, die vandaag eindigt in de buurt van de vuurtoren van Cabo Finisterre. De naam is afgeleid van Finis Terrae, wat betekent ‘einde van de wereld’, dat dacht men vroeger! Hoewel deze plek tegenwoordig héél veel toeristen trekt (in januari is het gelukkig rustig), kan ik mij dat nu best voorstellen.

De mooiste slaapplek ooit!

Bij Cabo Finisterre is ook een officiële camperplaats. Geen voorzieningen, maar wel héél bijzonder! We staan op en klein plateau, strak aan de rotskust. Vanuit de auto kijken we direct op de zee en genieten van de ondergaande zon. Naar links kijkend zien we de 13 meter hoge vuurtoren uit 1853. De lichtkegel steekt 183 m boven zee uit, iets hoger dan onze camperlocatie. Het is een idyllisch plaatje!

,,Voor zon moet je in Spanje zijn!”

22/1 Annelies heeft gelijk: ,,Voor zon moet je in Spanje zijn!” Vandaag opnieuw volop zon en een middagtemperatuur van ca 14 graden. Heerlijke dag voor een mooie wandeling over het schiereiland Finisterre. We voelen ons bevoorrecht dat we de jassen niet nodig hebben en beklimmen de rotsformatie achter onze camperplaats. Het schiereiland is zo smal, dat we met gemak van de west- naar de oostkust lopen. Een groene omgeving met veel rotsformaties, maar ook mooie uitzichtpunten en aan beide zijden een cache-locatie; gescoord!😉

Kleding verbranden bij de vuurtoren

Daarna een rondje gelopen (en geklommen) om de vuurtoren, die voor veel pelgrims ook het eindpunt is van de Camino de Santiago. De Sint Jacobsschelp is het symbool van deze pelgrimsroute, waarvan een o-km paal bij de vuurtoren van Finisterre staat. Na het bereiken van Santiago de Compostela loopt menig pelgrim door naar deze mythische plaats op Cabo Finisterre. 

Het verhaal gaat dat de pelgrim op deze rotspunt al zijn kleding verbrandt. Ik heb wel mensen op de rots zien (en horen) bidden, maar ik heb nog niemand zonder kleding rond zien lopen! 🤔

De ondergaande zon trekt publiek

Het is vandaag zaterdag en dan is het, in vergelijking met andere plekken waar we geweest zijn, hier druk met toeristen! Ze komen zelfs op de rotsen voor onze auto zitten om de zon in de zee onder te zien gaan. Fijn dat we hier niet in het hoogseizoen zijn. Gisteren hebben wij het gelukkig in alle rust beleefd en zodra de zon onder is, is iedereen ook gelijk weer vertrokken!

Op weg naar Santiago de Compostella 

Zondag 23/1, het wordt tijd om weer te vertrekken voordat we nog meer toeristen ‘op ons dak krijgen!’ Het is best een emotioneel moment om deze geweldige plek te verlaten, maar we willen meer zien van de wereld😜

De langste hórreo 

Dus rijden we een mooie route via Cee, naar A Fervenza do Ézaro waar een waterval van ca 40 meter hoog, op indrukwekkende wijze naar beneden stort. Vandaar naar Lira, waar de langste hórreo (Gallische graanschuur) van 34 meter staat. Hij staat op palen om het ongedierte geen kans te geven. Een dergelijk bouwwerk hebben we trouwens bij veel huizen (ook in de dorpen) in de tuin zien staan (zie collage). Vaak met een kruis er op, waardoor wij dachten dat het een soort gebedshuisjes waren, maar dat hadden wij dus mis😉

Na Muros (een mooi havenstadje), rijden we het binnenland in en arriveren we eind van de middag op de stadscamping van Santiago de Compostela.

Een pelgrim op Praza do Obradoiro

Maandag 24/1: De camping ligt gunstig, op ca 2 km afstand van (ruim 90 meter boven) de oude binnenstad van Santiago de Compostela. We dalen net als in Bilbao wandelend af via trappen en wegen, maar in dit geval is de stad veel dichter bij! Het is een erg mooi oud centrum, met veel mooie gebouwen en smalle straatjes. Ook het park Alameda is fraai, met veel oude bomen, waaronder een grote eucalyptus!

We bezichtigen de Catedral, waar de pelgrims uit diverse landen naar lopen. Het is een indrukwekkend bouwwerk, niet alleen van buiten, maar ook van binnen met al zijn pracht en praal. Tot onze verrassing komt er een pelgrim het grote plein voor de kerk (Praza do Obradoiro) oplopen. Nu is het plaatje echt compleet!